بررسی اجمالی

یک تصور غلط رایج وجود دارد که اختلالات خوردن یک انتخاب سبک زندگی است. اختلالات خوردن در واقع بیماری های جدی و اغلب کشنده ای هستند که با اختلالات شدید در رفتارهای غذایی افراد و افکار و احساسات مربوط به آن همراه است. اشتغال ذهنی به غذا، وزن بدن و شکل نیز ممکن است نشانه اختلال خوردن باشد. اختلالات رایج خوردن شامل بی اشتهایی عصبی، پرخوری عصبی و اختلال پرخوری است.

علائم و نشانه‌ها

بی اشتهایی عصبی

بی اشتهایی عصبی وضعیتی است که در آن افراد از غذا اجتناب می کنند، غذا را به شدت محدود می کنند یا مقادیر بسیار کمی از غذاهای خاص را می خورند. آنها همچنین ممکن است بارها و بارها خود را وزن کنند. حتی زمانی که به طور خطرناکی کمبود وزن دارند، ممکن است خود را دارای اضافه وزن ببینند.

دو زیر گروه از بی اشتهایی عصبی وجود دارد: یک زیر گروه محدود کننده و یک زیرگروه پاکسازی بیش از حد .

محدود کننده : افراد مبتلا به زیرگروه محدود کننده بی اشتهایی عصبی به شدت میزان و نوع غذای مصرفی خود را محدود می کنند.

پاکسازی بیش از حد : افراد مبتلا به زیرگروه بی اشتهایی عصبی نیز مقدار و نوع غذایی که مصرف می کنند را به شدت محدود می کنند. علاوه بر این، ممکن است دوره‌های پرخوری و پاکسازی داشته باشند – خوردن مقادیر زیادی غذا در مدت کوتاهی و به دنبال آن استفراغ یا استفاده از ملین‌ها یا دیورتیک‌ها برای خلاص شدن از شر چیزی که مصرف شده است.

بی اشتهایی عصبی می تواند کشنده باشد. میزان مرگ و میر (مرگ) بسیار بالایی در مقایسه با سایر اختلالات روانی دارد. افراد مبتلا به بی اشتهایی در معرض خطر مرگ ناشی از عوارض پزشکی مرتبط با گرسنگی هستند. خودکشی دومین عامل مرگ و میر در افرادی است که مبتلا به بی اشتهایی عصبی هستند.

علائم عبارتند از:

  • غذا خوردن بسیار محدود است
  • لاغری شدید (لاغر)
  • تلاش بی وقفه برای لاغری و عدم تمایل به حفظ وزن طبیعی یا سالم
  • ترس شدید از افزایش وزن
  • تصویر تحریف شده بدن، عزت نفسی که به شدت تحت تاثیر تصورات از وزن و شکل بدن است، یا انکار جدی بودن وزن کم بدن

علائم دیگر ممکن است در طول زمان ایجاد شود، از جمله:

  • نازک شدن استخوان ها (استئوپنی یا پوکی استخوان)
  • کم خونی خفیف و تحلیل عضلانی و ضعف
  • مو و ناخن شکننده
  • پوست خشک و مایل به زرد
  • رشد موهای ریز در سراسر بدن (lanugo)
  • یبوست شدید
  • فشار خون پایین
  • کند شدن تنفس و نبض
  • آسیب به ساختار و عملکرد قلب
  • ضربه مغزی
  • نارسایی چند ارگانی
  • کاهش دمای داخلی بدن، باعث می شود که فرد همیشه احساس سرما کند
  • بی حالی، سستی یا احساس خستگی دائمی
  • ناباروری

پرخوری عصبی

پرخوری عصبی وضعیتی است که در آن افراد دوره‌های مکرر و مکرری از خوردن مقادیر زیادی غذا و احساس عدم کنترل بر این دوره‌ها دارند. این پرخوری رفتاری را به دنبال دارد که پرخوری را جبران می کند مانند استفراغ اجباری، استفاده بیش از حد از ملین ها یا دیورتیک ها، روزه گرفتن، ورزش زیاد یا ترکیبی از این رفتارها. افراد مبتلا به پرخوری عصبی ممکن است کمی کم وزن، وزن طبیعی یا اضافه وزن داشته باشند.

علائم عبارتند از:

  • به طور مزمن ملتهب و گلو درد
  • غدد بزاقی متورم در ناحیه گردن و فک
  • مینای دندان فرسوده و دندان های حساس و پوسیده فزاینده در اثر قرار گرفتن در معرض اسید معده
  • اختلال رفلاکس اسید و سایر مشکلات گوارشی
  • ناراحتی و تحریک روده در اثر سوء مصرف ملین ها
  • کم آبی شدید ناشی از پاکسازی مایعات
  • عدم تعادل الکترولیت (سطوح بسیار کم یا زیاد سدیم، کلسیم، پتاسیم و سایر مواد معدنی) که می تواند منجر به سکته مغزی یا حمله قلبی شود.

اختلال پرخوری

اختلال پرخوری وضعیتی است که در آن افراد کنترل خود را بر روی غذا خوردن از دست می دهند و دوره های تکراری از خوردن مقادیر زیادی غذا را تجربه می کنند. برخلاف پرخوری عصبی، دوره‌های پرخوری با پاکسازی، ورزش بیش از حد یا روزه‌داری همراه نیست. در نتیجه، افراد مبتلا به اختلال پرخوری اغلب دارای اضافه وزن یا چاق هستند. اختلال پرخوری شایع ترین اختلال خوردن در ایالات متحده است

علائم عبارتند از:

  • خوردن مقادیر زیاد غذا در یک زمان مشخص، مثلاً در یک دوره 2 ساعته
  • خوردن حتی زمانی که سیر هستید یا گرسنه نیستید
  • سریع غذا خوردن در طول دوره های پرخوری
  • خوردن تا زمانی که به طرز ناراحت کننده ای سیر شوید
  • خوردن به تنهایی یا مخفیانه برای جلوگیری از خجالت
  • احساس ناراحتی، شرم یا گناه در مورد غذا خوردن خود
  • رژیم گرفتن مکرر، احتمالاً بدون کاهش وزن

 

اجتناب از اختلال مصرف محدود غذا

اختلال مصرف غذای محدودکننده اجتنابی (ARFID)، که قبلا به عنوان اختلال غذا خوردن انتخابی شناخته می شد، وضعیتی است که در آن افراد مقدار یا نوع غذای مصرفی را محدود می کنند. برخلاف بی اشتهایی عصبی، افراد مبتلا به ARFID تصویر بدنی تحریف شده یا ترس شدید از افزایش وزن ندارند. ARFID در سنین میانی کودکی شایع است و معمولاً زودتر از سایر اختلالات خوردن شروع می شود. بسیاری از کودکان مراحل پرخوری را پشت سر می گذارند، اما کودک مبتلا به ARFID کالری کافی برای رشد و تکامل مناسب نمی خورد و بزرگسال مبتلا به ARFID کالری کافی برای حفظ عملکرد اولیه بدن نمی خورد.

علائم عبارتند از:

  • محدودیت شدید انواع یا مقدار غذای خورده شده
  • عدم اشتها یا علاقه به غذا
  • کاهش وزن چشمگیر
  • ناراحتی معده، درد شکم یا سایر مشکلات گوارشی بدون هیچ دلیل شناخته شده دیگری
  • محدوده محدودی از غذاهای ترجیحی که حتی محدودتر می‌شود (“غذاهای تند” که به تدریج بدتر می‌شود)

عوامل خطر

اختلالات خوردن می تواند افراد را در هر سنی، پیشینه های نژادی/قومی، وزن بدن و جنسیت تحت تاثیر قرار دهد. اختلالات خوردن اغلب در دوران نوجوانی یا بزرگسالی ظاهر می شود، اما ممکن است در دوران کودکی یا بعد از آن نیز ایجاد شود.

محققان دریافته اند که اختلالات خوردن در اثر تعامل پیچیده عوامل ژنتیکی، بیولوژیکی، رفتاری، روانی و اجتماعی ایجاد می شود. محققان از آخرین فناوری و علم برای درک بهتر اختلالات خوردن استفاده می کنند.

یک رویکرد شامل مطالعه ژن های انسانی است. اختلالات خوردن در خانواده ها وجود دارد. محققان در حال کار برای شناسایی تغییرات DNA هستند که با افزایش خطر ابتلا به اختلالات خوردن مرتبط است.

مطالعات تصویربرداری مغز نیز درک بهتری از اختلالات خوردن ارائه می دهد. به عنوان مثال، محققان تفاوت هایی در الگوهای فعالیت مغز در زنان مبتلا به اختلالات خوردن در مقایسه با زنان سالم یافته اند. این نوع تحقیقات می تواند به توسعه ابزارهای جدید تشخیص و درمان اختلالات خوردن کمک کند.

درمان‌ها و روش‌های درمانی

مهم است که به دنبال درمان زودهنگام اختلالات خوردن باشید. افراد مبتلا به اختلالات خوردن در معرض خطر بیشتری برای خودکشی و عوارض پزشکی هستند. افراد مبتلا به اختلالات خوردن اغلب می توانند سایر اختلالات روانی (مانند افسردگی یا اضطراب) یا مشکلات مصرف مواد داشته باشند. بهبودی کامل امکان پذیر است.

برنامه های درمانی متناسب با نیازهای فردی تنظیم می شوند و ممکن است شامل یک یا چند مورد از موارد زیر باشد:

  • روان درمانی فردی، گروهی و/یا خانوادگی
  • مراقبت و نظارت پزشکی
  • مشاوره تغذیه
  • داروها

روان درمانی‌ها

درمان مبتنی بر خانواده، نوعی روان درمانی که در آن والدین نوجوانان مبتلا به بی اشتهایی عصبی مسئولیت تغذیه کودک خود را بر عهده می گیرند، به نظر می رسد در کمک به افزایش وزن و بهبود عادات غذایی و خلق و خوی افراد بسیار موثر باشد.

برای کاهش یا حذف رفتارهای پرخوری و پاکسازی، افراد ممکن است تحت درمان رفتاری شناختی (CBT) قرار گیرند، که نوع دیگری از روان درمانی است که به فرد کمک می کند یاد بگیرد که چگونه الگوهای تفکر تحریف شده یا غیر مفید را شناسایی کند و باورهای نادرست را تشخیص دهد و تغییر دهد.

داروها

همچنین شواهد نشان می دهد که داروهایی مانند داروهای ضد افسردگی، ضد روان پریشی یا تثبیت کننده های خلقی نیز ممکن است برای درمان اختلالات خوردن و سایر بیماری های همزمان مانند اضطراب یا افسردگی مفید باشند. وب سایت سازمان غذا و دارو (FDA) دارای آخرین اطلاعات در مورد تأییدیه های دارو، هشدارها و راهنمای اطلاعات بیمار است.

دیدگاه‌ خود را بنویسید

به بالای صفحه بردن
×